Inwentaryzacja zbiorów

Sobota pracująca

Stanisław Lem

Dziś mija 10 rocznica śmierci Stanisława Lema - najwybitniejszego polskiego pisarza science-fiction.

Powiedzieć o Lemie, że był pisarzem science-ficion to nic nie powiedzieć. Filozof, futurolog i eseista, w swoim dorobku ma również powieści realistyczne i teksty satyryczne; lekarz z wykształcenia.

Człowiek może ogarnąć tak niewiele rzeczy naraz; widzimy tylko to, co dzieje się przed nami, tu i teraz; unaocznienie sobie równoczesnej mnogości procesów, jakkolwiek związanych ze sobą, jakkolwiek się nawet uzupełniających, przekracza jego możliwości. Doświadczamy tego nawet wobec zjawisk względnie prostych. Los jednego człowieka może znaczyć wiele, los kilkuset trudno jest objąć, ale dzieje tysiąca, miliona nie znaczą w gruncie rzeczy nic.
(Solaris)

Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa, refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat, a także krytykę ustroju.

Kiedy wszyscy są wariatami, nikt nie jest wariatem.
(Pamiętnik znaleziony w wannie)

Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki zostały przetłumaczone na ponad 40 języków i osiągnęły łączny nakład ponad 30 mln egzemplarzy.

Lem jest najprawdopodobniej wieloosobowym komitetem, a nie pojedynczym osobnikiem, gdyż pisze wieloma stylami i raz zna niektóre obce języki, a raz nie.
(Philip K. Dick w donosie do na Lema do FBI, 1974 r. Źródło: Wojciech Orliński, Lema nie ma?, 2007)

Wykaz najważniejszych książek Lema "na wesoło":
"Powrót z gwiazd" – jakiś facet w pseudonaukowy sposób przenosi się w przyszłość, gdzie wszyscy ludzie to idioci;
"Dzienniki gwiazdowe" – niewydarzony kosmonauta lata po całym wszechświecie, dziwując się wszystkiemu i poznając tajemnice sepulacji;
"Cyberiada" – dwa genialne roboty budują inne roboty, które regularnie powodują koniec świata;
"Solaris" – grupa uczonych przylatuje na planetę całkowicie pokrytą oceanem, który to ocean i tak jest mądrzejszy od nich;
"Bajki robotów" – w sumie nic szczególnego, ale warte wzmianki, gdyż młodzież polska jest tym katowana od lat;
"Opowieści o Pilocie Pirxie" - zbiór opowiadań o pewnym dziwnym pilocie, który między innymi ratuje statek kosmiczny przed rozbiciem się, rozmawia alfabetem Morse'a z dawno nie żyjącymi kosmnautami, ratuje Ziemię przed robotem-wariatem.
(Nonsensopedia)

I jeszcze jedna anegdota. Stanisław Lem (mimo zaawansowanej cukrzycy) bardzo uwielbiał słodycze - głównie chałwę i marcepan, które często chomikował po szufladach i szafkach. Kiedy po jego śmierci odsunięto meble to zza szafki wysypała się wielka ilość papierków po słodyczach...
(źródło: Tomasz Lem: Awantury na tle powszechnego ciążenia)

Pełny wykaz publikacji Lema - TU.

Bibliografia książek Stanisława Lema oraz publikacji jego dotyczących, które są dostępne w naszej bibliotece - LEM.

Życzenia Wielkanocne

Światowy Dzień Zespołu Downa

Światowy Dzień Zespołu Downa (ang. World Down Syndrome Day (WDSD) – jest to święto obchodzone corocznie 21 marca z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa (ang. Down Syndrome International, DSI); ustanowiono je w 2005 roku; od 2012 roku patronat nad nim objęła Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Pomysłodawcą świa był Stylianos E. Antonarakis – genetyk z uniwersytetu w Genewie;  natomiat inauguracja WDSD - zorganizowana przez angielską organizację Down's Syndrome Association (DSA) - miała miejsce w Singapurze 21 marca 2006 roku.

Data obchodów nie jest przypadkowa – dzień 21 marca patronuje rozpoczynającej się wiośnie i narodzinom ludzi niezwykłych, data wiąże się również z istotą zaburzenia – trisomią 21 chromosomu.

Z tej okazji na całym świecie odbywają się imprezy, których celem jest zwiększenie świadomości społecznej dotyczącej zespołu Downa, propagowanie praw i dobra ludzi z tą wadą genetyczną i integracja z nimi.

W grudniu 2011 Zgromadzenie Ogólne ONZ potwierdziło celowość obchodów na arenie międzynarodowej rezolucją A/RES/66/149. Od 2012 roku obchody odbywać się będą po raz pierwszy oficjalnie pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych.

W Polsce pierwszą organizacją, która włączyła się w obchody w 2006 roku było Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom i Młodzieży Specjalnej Troski „Jeden Świat” w Białymstoku (od 2009 roku: Integrujące Stowarzyszenie Jeden Świat im. prof. Zbigniewa Religi).

W naszej bibliotece znajduje się kilkadziesiąt pozycji na temat Zespołu Downa - książek, artykułów z czasopism oraz fragmentów wydawnictw zwartych.

 Zespół Downa - zestawienie bibliograficzne w wyborze.

Konferencja metodyczna "Motywacja a sukces"

10 marca 2016 roku współorganizowaliśmy - w ramach VIII Chorzowskiego Festiwalu Nauki - szkoleniową konferencję metodyczną dla nauczycieli przedmiotów matematyczno-przyrodniczych szkół podstawowych, gimnazjalnych oraz ponadgimnazjalnych "Motywacja a sukces", która odbyła się w Zespole Szkół Sportowych nr 1 w Chorzowie.

Honorowy patronat nad konferencją objął mgr inż. Andrzej Kotala - Prezydent Miasta Chorzów.

W trakcie konferencji można było wysłuchać następujących referatów:
"Motywacja tajemnicą sukcesu ucznia i nauczyciela" - mgr Tomasz Szwed, nauczyciel matematyki w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Raciborzu;
"Wycieczka po Manhattanie - o matematyce, która pomaga podejmować lepsze decyzje" - dr Michał Trzęsiok z Katedry Analiz Gospodarczych i Finansowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.

Natomiast 11 marca odbyły się warsztaty towarzyszące:
„VI Wieczorne spotkanie z matematyką” – z udziałem uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum, nauczycieli – koordynator: mgr Zofia Majerska.

Nasza biblioteka przygotowała wystawę książek oraz zestawienie bibliograficzne tematycznie związanych z konferencją.

aut. zdjęć Anna Spanier, Michał Seemann

Krzysztof Kieślowski

13 marca mija 20-sta rocznica śmierci Krzysztofa Kieślowskiego - wybitnego polskiego reżysera i scenarzysty filmowego.

W naszej bibliotece można wypożyczyć następujące filmy Krzysztofa Kieślowskiego:

1. Amator (1979) 
(sygn. 776av)
Filip (Jerzy Stuhr) jest zaopatrzeniowcem w zakładzie przemysłowym gdzieś na peryferiach Krakowa. Kupuje amatorską kamerę filmową (Kwarc-2), aby nakręcić narodziny i rozwój córki. Otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji dwudziestopięciolecia istnienia przedsiębiorstwa, w którym pracuje. Jego film odnosi sukces, Filip angażuje się bez reszty w kręcenie kolejnych amatorskich filmów. Rozwój artystyczny Filipa nie idzie jednak w parze ze szczęściem rodzinnym.
Jeden z najwybitniejszych filmów, zaliczonych do tzw. kina moralnego niepokoju. 

2. Gadające głowy (1980)
(sygn. 781av)
Kieślowski w 1979 roku przeprowadził swoistą sondę socjologiczną polegającą na zrobieniu wywiadów z setkami Polaków. Podczas wywiadów Kieślowski zadawał cztery pytania:
- w którym roku się urodziłeś?
- kim ty jesteś?
- co jest dla ciebie najważniejsze?
- czego byś chciał (czego oczekujesz od przyszłości)?
Z zarejestrowanych materiałów wybrał 44 osoby, które uporządkował chronologicznie od niemowlaka do stuletniej staruszki. W ten sposób powstał 14-minutowy, zbiorowy portret Polaków.

3. Siedem kobiet w różnym wieku (1978) 
(sygn. 763av)
Krótkometrażowy film dokumentalny, składający się z sekwencji, które przyporządkowane są kolejnym dniom tygodnia, rozpoczynając od czwartku, a kończąc na środzie. Każdego dnia widz obserwuje sceny z życia innej kobiety związanej z baletem. Kamera przedstawia zawsze większą grupę tancerek, lecz koncentruje się na tej, którą Kieślowski wybrał na bohaterkę dnia.

4. Urząd (1966)
(sygn. 764av)
Studencka etiuda dokumentalna. Debiut dokumentalny reżysera jest obserwacją pracowników i interesantów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Film jest krytycznym spojrzeniem na biurokrację, panującą w państwowych urzędach w czasach PRL-u.

5. Z punktu widzenia nocnego portiera (1977)
(sygn. 757av)
Krótkometrażowy film dokumentalny, przedstawiający portret fabrycznego strażnika, człowieka o fanatycznym stosunku do dyscypliny; dokument miał w zamierzeniu reżysera pokazać, jak ustrój komunistyczny może ukształtować obywatela na bezwzględną i absolutnie posłuszną jednostkę, ślepo dążącą do wyznaczanych przez ideologię celów.

  

Krzysztof Kieślowski (ur. 27.06.1941, zm. 13.03.1996) był synem urzędniczki i inżyniera budownictwa. Uczęszczał do szkoły pożarnictwa we Wrocławiu. W 1957-62 był uczniem Liceum Technik Teatralnych. Przez rok pracował jako garderobiany m. in. Tadeusza Łomnickiego, Edwarda Dziewońskiego, Aleksandra Bardiniego, Zbigniewa Zapasiewicza w warszawskim Teatrze Współczesnym. W 1964 dostał się (za trzecim razem) na Wydział Reżyserii w PWSTiF w Łodzi. Debiutował w telewizji filmem dokumentalnym "Zdjęcie" (1969). Przez pewien czas pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych.

Krzysztof Kieślowski zadebiutował w 1966 roku dwiema etiudami szkolnymi: "Tramwajem" opowiadającym o młodzieńcu goniącym tytułowy pojazd, zrealizowanym przy opiece pedagogicznej Wandy Jakubowskiej, oraz dokumentalnym "Urzędem" będącym satyrą na panującą w urzędach biurokrację, nad którym opiekę sprawował Kazimierz Karabasz. W 1967 roku wyreżyserował "Koncert życzeń" o zakładowej wycieczce za miasto, natomiast w 1968 roku – film dokumentalny "Zdjęcie". W 1969 roku ukazała się jego praca dyplomowa pod tytułem "Z miasta Łodzi", przedstawiająca życie codzienne mieszkańców Łodzi.

Jego wczesna twórczość fabularna, utożsamiana z kinem moralnego niepokoju, stanowiła paradokumentalne filmy ukazujące rzeczywistość ówczesnej Polski (Personel, Blizna, Amator, Przypadek). Potem zwrócił się ku motywom metafizycznym, tworząc filmy psychologiczne podejmujące tematy moralne i egzystencjalne (telewizyjny cykl filmowy Dekalog, Podwójne życie Weroniki, trylogia Trzy kolory). Zmianie podlegała także estetyka: wczesna faza twórczości Kieślowskiego charakteryzowała się ascetyczną, naśladującą dokument formą, natomiast późna – wyrafinowanymi zabiegami wizualnymi.

Reżyser był wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość, między innymi Europejską Nagrodą Filmową „Felix” oraz Złotym Lwem w Wenecji.

Pełna filmografia reżysera.

Źródła:
https://pl.wikipedia.org
http://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=113608

Stefan Kisielewski

Dziś mija 105 rocznica urodzin Kisiela - polskiego prozaika, publicysty, krytyka muzycznego, kompozytora, pedagoga i posła na Sejm PRL II i III kadencji.

Stefan Kisielewski (ur. 7 marca 1911 w Warszawie, zm. 27 września 1991 tamże) przybierał pseudonimy literackie: Kisiel, Teodor Klon, Tomasz Staliński, Julia Hołyńska.

Studiował w Konserwatorium Warszawskim, uzyskując dyplomy z teorii muzyki (1934) i kompozycji (1937) w klasach Kazimierza Sikorskiego oraz z fortepianu (1937) w klasie Jerzego Lefelda. Odbył też dwuletnie studia z zakresu polonistyki i roczne - filozofii na Uniwersytecie Warszawskim (1929-31). W latach 1938-39 pogłębiał studia kompozytorskie w Paryżu. Podczas okupacji uczestniczył w tajnym życiu muzycznym. W 1945 założył pismo "Ruch Muzyczny", którego był redaktorem naczelnym do 1948.
W latach 1945-49 wykładał przedmioty teoretyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.

Obok działalności kompozytorskiej uprawiał działalność publicystyczną (m.in. od 1945 pisał felietony w Tygodniku Powszechnym), a także krytykę i publicystykę muzyczną. Jest autorem wielu książek o tematyce muzycznej oraz utworów literackich publikowanych w kraju i za granicą (również pod pseudonimami Teodora Klona i Tomasza Stalińskiego). W latach 1957-65 był posłem na Sejm PRL. W latach 1973-78 odbywał podróże zagraniczne m.in. po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Francji, Anglii, Włoszech, Skandynawii, gdzie wygłaszał odczyty na tematy związane z kulturą polską.

Był autorem między innymi powieści: "Sprzysiężenie", "Zbrodnia w dzielnicy północnej", "Widziane z góry"; szkiców muzycznych: "Gwiazdozbiór muzyczny"; zbiorów felietonów: "Rzeczy małe", "100 razy głową w ścianę", "Materii pomieszanie"; oraz najsłynniejszych: "Abecadła Kisiela" i "Dzienników". W 1990 r. ustanowił nagrodę swojego imienia (Nagroda Kisiela), która przyznawana jest do dziś (wśród laureatów między innymi: Władysław Bartoszewski, Jerzy Waldorff, Jerzy Giedroyc, ks. Józef Tischner, Lech Wałęsa, Stanisław Tym, Jan Nowak-Jeziorański).

Stefan Kisielewski był laureatem II nagrody na Festiwalu Muzyki Polskiej w 1955 za "Koncert na orkiestrę kameralną" (1949), I nagrody na konkursie na pieśń Mickiewiczowską w 1955 za "Bakczysaraj w nocy" na głos i fortepian (1955), Nagrody Muzycznej miasta Krakowa w 1956, Nagrody Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku w 1973, Nagrody im. Andrzeja Struga w Warszawie w 1979, Nagrody Związku Kompozytorów Polskich w 1982, Nagrody Fundacji Schmidheinystiftung w St. Gallen w 1983 za całokształt twórczości oraz prywatnej nagrody publicystycznej im. Adolfa Bocheńskiego w 1988.

Stefan Kisielewski to jedna z najbarwniejszych postaci polskiej sceny muzycznej. Twórczość kompozytorska stanowiła tylko jeden z wielu nurtów jego publicznej aktywności. Zajmował się także pracą literacką, publicystyczną i dziennikarską, był działaczem społecznym i politycznym. We wszystkich dziedzinach zajmował bezkompromisowe stanowisko, narażając się na represje komunistycznych władz, łącznie z pobiciem przez tak zwanych "nieznanych sprawców". Usunięty został z Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, gdzie wykładał przedmioty teoretyczne. Zlikwidowano na pewien czas pismo "Ruch Muzyczny", którego był założycielem i redaktorem naczelnym. Wykluczono go z Sejmu, gdzie był posłem koła katolickiego "Znak". Zakazano mu publikacji feletienów w katolickim "Tygodniku Powszechnym". Swoje książki musiał wydawać pod pseudonimem w podziemnym obiegu. Jednak mimo wszelkich szykan był prawdziwym autorytetem. Na tekstach Stefana Kisielewskiego wychowywali się młodzi dziennikarze i publicyści. Jego głos liczył się w środowisku opozycyjnych ekonomistów i podziemnych działaczy niepodległościowych.

Muzyka Kisielewskiego była na estradach filharmonicznych niemal nieobecna, zarówno ze względów politycznych, jak i z powodu konserwatyzmu neoklasycznej stylistyki, której kompozytor pozostawał wierny w całej swojej twórczości. Kisielewski traktował muzykę jako sztukę autonomiczną, a proces twórczy widział jako wielopłaszczyznową organizację dźwięków. Odrzucał wszelkie treści pozamuzyczne i estetykę romantyczną. Komponował utwory o wyrazistej formie, stosując często klasyczne schematy formalne. Jego język dźwiękowy łączy tradycyjną tonalność z nowoczesną atonalnością.

Charakterystyczny jest duży ładunek humoru i autoironii zawarty w tej muzyce, co odpowiada dobrze osobowości kompozytora - człowieka o błyskotliwej inteligencji i przekornym dowcipie. W ostatnich latach muzyka Kisielewskiego grana jest częściej - coraz wyraźniejszy staje się jej ponadczasowy charakter. Sporym powodzeniem cieszy się zwłaszcza ostatni utwór, ukończony tuż przed śmiercią kompozytora - "Koncert fortepianowy".

Ważniejsze kompozycje Kisiela:
Kwartet smyczkowy (1935)
Symfonia nr 1 (1939)
Danse vive na fortepian (1939)

Sześć preludiów i fug na fortepian (1943)
Toccata na fortepian (1944)
Serenada (wersja I) na fortepian (1945)
Koncert na orkiestrę kameralną (1949)
Rapsodia wiejska na orkiestrę kameralną (1950)
Symfonia nr 2 (1951)
Capriccio rustico na fortepian (1952)
Pięć pieśni do słów K. I. Gałczyńskiego na głos i fortepian (1952)
Siedem pieśni do słów K. I. Gałczyńskiego na głos i fortepian (1952-54)
Mała uwertura na orkiestrę kameralną (1953)
Intermezzo na klarnet i fortepian (1953)
Suita na obój i fortepian (1954)
Moto perpetuo na fortepian (1954)
Suita na fortepian (1955)
Perpetuum mobile na małą orkiestrę symfoniczną (1955)
Bakczysaraj w nocy na głos i fortepian (1955)
Capriccio energico na skrzypce i fortepian (1956)
Symfonia na 15 wykonawców (1961)
Suita na flet i klarnet (1961)
System doktora Smoły i profesora Pierza, balet-pantomima (1962)
Divertimento na flet i orkiestrę kameralną (1964)
Podróż w czasie na orkiestrę smyczkową (1965)
Sygnały sportowe, uwertura na wielką orkiestrę symfoniczną (1966)
Wesołe miasteczko, balet (1968)
Spotkania na pustyni dla 10 wykonawców (1969)
Dialogi na 14 instrumentów (1970)
Cosmos I na wielką orkiestrę symfoniczną (1970)
Sonata na klarnet i fortepian (1972)
Serenada [wersja II] na fortepian (1974)
Symfonia w kwadracie (1974-78)
Impresja kapryśna na flet solo (1982)
Trzy sceny burzliwe na fortepian (1983)
Mała rapsodia na klarnet i fortepian (1984)
Scherzo na fagot i fortepian (1988)
Koncert fortepianowy (1980-91)

(źródło - http://culture.pl/pl/tworca/stefan-kisielewski) 


Publikacje:
  
1. Powieści:
Sprzysiężenie (1946)
Zbrodnia w dzielnicy Północnej (1948)
Miałem tylko jedno życie (1958)
Kobiety i telefon (1960)
Przygoda w Warszawie (1982)
Zanim nadejdzie śmierć (1995) - niedokończona, wydana pośmiertnie 

2. Powieści polityczne, pierwotnie wydane w Paryżu, pod pseudonimem Tomasz Staliński:
Widziane z góry (1967)
Cienie w pieczarze (1971)
Romans zimowy (1972)
Śledztwo (1974)
Ludzie z akwarium (1976)
Przygoda w Warszawie (1977)

3. Szkice muzyczne:
Gwiazdozbiór muzyczny (1958)  

Muzyka i mózg (1974)  

4. Zbiory szkiców i felietonów:
Polityka i sztuka (1949)
Rzeczy małe (1956)
Opowiadania i podróże (1959)
Z literackiego lamusa (1979)
100 razy głową w ścianę (1972)
Materii pomieszanie (1973)
Moje dzwony trzydziestolecia (1978)
Lata pozłacane, lata szare (1989)
Publicystyka przedwojenna (2001)

5. Inne publikacje:
Na czym polega socjalizm? Stosunki Kościół-Państwo w PRL (1990)
Abecadło Kisiela (1990)
Wszystko inaczej (1991)
Testament Kisiela (1992)
Dzienniki (1996)
Wołanie na puszczy (1997)
Felietony zdjęte przez cenzurę (1998)
Rzeczy małe (1998)
100 razy głową w ściany (1997)
Polityka i Sztuka (1998)

(źródło - wikipedia.pl)


Książki Kisiela dostępne w naszej bibliotece:
1. Abecadło Kisiela . - Warszawa : Oficyna Wydawnicza, 1990. - 155 s. ; 20 cm (sygn. 26164)
2. Abecadło Kisiela . - wstęp Tomasz Wołek, Piotr Gabryel ; posłowie Mariusz Urbanek . - Warszawa : Prószyński i S-ka, 2011. - 422, [2] s. ; 21 cm . - Zawiera: Testament Kisiela: ze Stefanem
Kisielewskim rozmawia Piotr Gabryel (sygn. 42030)
3. Dzienniki . - Wyd. 2 . - Warszawa : Iskry, 1997. - 950, [2] s. ; 21 cm . - (Pisma wybrane) (sygn. 31160)
4. Ludzie w akwarium : powieść . - Kościan : Dziennikarska Spółka "Omnibus", 1990. - 106 s. ; 20 cm (sygn 26144/B)
5. Przygoda w Warszawie . - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1989. - 163 s. ; 20 cm (sygn. 25568/B)
6. Romans zimowy . - Warszawa : Polski Dom Wydawniczy, 1989. - 207 s. ; 20 cm (sygn. 26075/B)
100 razy głową w ściany : felietony z lat 1945-1971 . - Warszawa : Iskry, 1996. - 453, [1] s. ; 21 cm . - (Pisma wybrane) (syg. 31152)
7. Widziane z góry . - Warszawa : Iskry, 1989. - 333 s. ; 20 cm (sygn. 25912/B)

Publikacje o Kisielu:
1. Sadkowski W.: Cały Kisiel: o umiejętności wyprowadzania cenzury w pole Kisielewski był mistrzem / W. Sadkowski // "Polityka". - 1998, nr 32, s. 44-45 . - Kartoteka tekstowa - teczka "Kartoteka osobowa II" poz. 95
2. Urbanek M.: Kisielewscy : Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek . - Warszawa : Iskry, 2006. - 302 s. : il. ; 24 cm (sygn. 3165br) 

E-booki i książki elektroniczne

W marcu obchodzony jest Międzynarodowy Tydzień Książki Elektronicznej - czyli potocznie mówiąc e-booka.

Zainicjowane w 2004 roku przez kanadyjską autorkę książek dla dzieci Ritę Toews święto ma na celu promocję i popularyzację e-czytania.

Książki elektroniczne mają jednak swoje wady i zalety. Szelest kartek i zapach książek są dla niektórych czytelników nieodłącznym elementem czytania. Początkowo odstraszała również dość wysoka cena książek elektronicznych (wynikająca w dużej mierze z wysokiego podatku VAT). Zwolennicy e-czytania podkreślają wygodę takiego rozwiązania (zwłaszcza w podróży) oraz jego aspekt ekologiczny.

 Mimo coraz większej popularności e-booków chyba jednak nie zastąpią one na stałe tradycyjnych książek papierowych, co nas - bibliotekarzy - niezmiernie cieszy.

Przypominany o naszej ofercie nieodpłatnego korzystania z książek w formie elektronicznej dostępnych na platformie IBUK LIBRA. Trzeba tylko przyjść do naszej biblioteki - na miejscu dostaje się kod PIN, dzięki któremu loguje się na platformie i... można czytać wszędzie...

Lista tytułów dostępnych książek od 15.10.2015 do 14.10.2016.

Informacje techniczne oraz zasady korzystania.

Kod PIN - instrukcja.


Ponadto polecamy zestawienie bibliograficzne na temat książki elektronicznej: 

Książka elektroniczna.

Spotkania w ramach sieci współpracy nauczycieli