Sobota pracująca

W najbliższą sobotę 5 marca 
biblioteka będzie czynna 
w godzinach od 9.00 do 14.00.

Serdecznie zapraszamy.

Henry James

Dziś mija setna rocznica śmierci Henry Jamesa - amerykańsko-brytyjskiego pisarza, krytyka i teoretyka literatury.

Henry James urodził się 15 kwietnia 1843 r. jako drugie z pięciorga dzieci (William, ur. 1842, Garth Wilkinson, ur. 1845, Robertson, ur. 1846, i Alice, ur. 1848) Henry'ego Jamesa seniora i Mary Robertson Walsh. Dzięki fortunie dziadka rodzina nie znała problemów finansowych. Brat Henry'ego Jamesa, William James, został profesorem Uniwersytetu Harvarda i jednym z prekursorów pragmatyzmu. Istniała między nimi pewna rywalizacja, mimo że więzi, które ich łączyły, były bardzo silne.

Po 5-letnim pobycie w Europie rodzina przeniosła się do Nowej Anglii, gdzie pozostała do końca wojny domowej. We wrześniu 1862 Henry zapisał się na wydział prawa Uniwersytetu Harvarda, który później porzucił, poświęcając się twórczości literackiej. Pierwszą swą nowelę opublikował w 1864 anonimowo. "The Story of the Year" - jego pierwsze podpisane opowiadanie - ukazało się w marcu 1865 w "Atlantic Monthly".

Od lutego 1869 do wiosny 1870 James podróżował po Europie, udając się najpierw do Anglii, później do Francji, Szwajcarii i Włoch. Po powrocie do Cambridge opublikował "Watch And Ward" (1871).

W 1915, zawiedziony postawą USA wobec Wielkiej Wojny, przyjął obywatelstwo brytyjskie. Umarł kilka tygodni później, 28 lutego 1916 roku, po dwóch atakach serca.

Twórczość Henry Jamesa dzieli się na trzy okresy. W pierwszym okresie skupiał się na Amerykanach (np. "A Passionate Pilgrim", "Daisy Miller" czy "Portret damy"); w drugim opisywał angielskie społeczeństwo (np. powieść "O czym wiedziała Maisie", gdzie przedstawił społeczeństwo ówczesnej Anglii z perspektywy dziecka); z kolei w trzecim pisał najbardziej złożone powieści (np. "Ambasadorowie") o europejskim i amerykańskim społeczeństwie.


Powieści Henry Jamesa dostępne w naszej bibliotece:

1. Bostończycy . - Warszawa: Prószyński Media Sp. z o. o., 2014 (sygn. 43588/B);
2. Daisy Miller; Wychowanek; Łgarz; Bestia w dżungli . - Wyd. 2 . - Warszawa: Czytelnik, 1986 (23803/B);
3. Drzewo wiadomości i inne opowiadania . - Warszawa: Czytelnik, 1977 (sygn. 14387/B);
4. Roderick Hudson . - Warszawa: Prószyński Media Sp. z o. o., 2015 (sygn. 44336/B);
5. W kleszczach lęku . - Poznań: Wydaw.Poznańskie, 1990 (sygn. 26275/B).

Wybrane książki Henry Jamesa:

1. Passionate Pilgrim (1871)
2. Roderick Hudson (1875)
3. Transatlantic Sketches (1875)
4. Amerykanin (The American, 1877)
5. Daisy Miller (1878)
6. Europejczycy (The Europeans, 1878)
7. Portret damy (The Portrait of a Lady, 1881)
8. Dom na Placu Waszyngtona (Washington Square, 1881)
9. A Little Tour in France (1884)
10. Bostończycy (The Bostonians, 1886)
11. Księżna Casamassima (The Princess Casamassima, 1886)
12. Autografy Jeffreya Asperna (The Aspern Papers, 1888)
13. The Tragic Muse (1890)
14. Guy Domville (sztuka, 1895)
15. The Spoils of Poynton (1897)
16. O czym wiedziała Maisie (What Maisie Knew, 1897)
17. W kleszczach lęku (The Turn of the Screw, 1898)
18. In the Cage (1898)
19. The Awkward Age (1899)
20. Skrzydła gołębicy (The Wings of the Dove, 1902)
21. Ambasadorowie (The Ambassadors) (1903)
22. The Beast in the Jungle (1903)
23. Złota czara (The Golden Bowl, 1904)
24. English Hours (1905)
25. The American Scene (1907)
26. Italian Hours (1909).

Umberto Eco

Kilka dni temu - dokładnie 19 lutego 2016 r. zmarł Umberto Eco.

Znany przede wszystkim z powieści "Imię róży" - średniowiecznego kryminału czy też thrillera rozgrywającego się w zakamarkach klasztornej biblioteki... Dzieło to łączy w sobie elementy semiotyki, badań biblijnych, analizy kultury średniowiecza oraz teorii literatury...

Powiedzieć zatem o Eco, że był powieściopisarzem to nic nie powiedzieć.  

"Dobrem dla księgi jest, by była czytana. Księga uczyniona jest ze znaków, które mówią o innych znakach, te zaś z kolei mówią o rzeczach. Bez oka, które je czyta, księga kryje znaki, które nie wytwarzają pojęć, a więc jest niema." 
("Imię róży")

Umberto Eco znany był również z innych profesji - był profesorem na Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. Zajmował się semiotyką/semiologią, procesami komunikacji i estetyką; zasłynął również jako filozof, bibliofil, mediewista, autor licznych esejów; pisał także prace naukowe, książki dla dzieci i młodzieży, oraz eseje na temat teorii literatury, świata współczesnego, kondycji współczesnych mediów i nauki.

Jednak największą sławę przyniosła mu twórczość beletrystyczna. Jego wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści mają cechy dzieła otwartego, stymulują odbiorcę do własnej interpretacji.

Powieści U. Eco:

1. Imię róży (Il nome della rosa – 1980, wyd. polskie 1987);
2. Wahadło Foucaulta (Il pendolo di Foucault – 1988, wyd. polskie 1993);
3. Wyspa dnia poprzedniego (L’isola del giorno prima – 1994, wyd. polskie 1995);
4. Baudolino (2000, wyd. polskie 2001);
5. Tajemniczy płomień królowej Loany (La misteriosa fiamma della regina Loana – 2004, wyd. polskie 2005);
6. Cmentarz w Pradze (Il cimitero di Praga – 2010, wyd. polskie 2011);
7. Temat na pierwszą stronę (Numero Zero – 2015, wyd. polskie 2015).

Był ponadto autorem felietonów, pierwotnie publikowanych w mediolańskim tygodniku „L'Espresso”, a następnie wydanych w zbiorach "Zapiski na pudełku od zapałek".

"Rzeczywiście, często się zdarza, że idzie się do biblioteki, bo chce się książki o znanym tytule, ale główną funkcją biblioteki, a przynajmniej funkcją biblioteki w moim domu i w domach wszystkich znajomych, jakich możemy odwiedzać, jest odkrywanie książek, których istnienia się nie podejrzewało, a które, jak się okazuje, są dla nas niezwykle ważne."
("O bibliotece") 

Jednym z "koników" Eco była biblioteka. W swoich esejach często poruszał zagadnienia funkcjonowania bibliotek, klasyfikacji itp. Nierzadko w wymiarze humorystycznym, np. w książce "Zapiski na pudełku od zapałek" zamieszcza taką oto instrukcję urządzenia biblioteki (na całe szczęście) publicznej:

1. Katalog winien być poszatkowany na jak najwięcej działów; należy z wielką pieczołowitością oddzielić katalog książek od katalogu czasopism, oba zaś od katalogu rzeczowego, jak również książki ostatnio nabyte od tych, które zakupiono dawniej. Ortografia w obu tych katalogach (nabytków nowych i dawnych) winna być w miarę możliwości zróżnicowana; na przykład w nabytkach nowych retoryka pisze się przez jedno t, a w dawnych – przez dwa; Czajkowski w nabytkach nowych przez Cz, w dawnych – z francuska, przez Tsch.
2. Tematy ma określać bibliotekarz. Książki nie powinny zawierać w kolofonie wskazówki co do tematu, pod jakim należałoby je zakatalogować.
3. Sygnatury winny być niemożliwe do przepisania, w miarę możliwości rozbudowane, aby ten, kto wypełnia rewers, nie miał nigdy dość miejsca na wypisanie ostatnich symboli i uznał je za nieważne, a dzięki temu obsługujący mógł zwrócić rewers z żądaniem uzupełnienia.
4. Czas między zamówieniem a dostarczeniem książki winien być bardzo długi.
5. Nie ma potrzeby wypożyczać więcej niż jedną książkę na raz.
6. Książki, dostarczone przez obsługę dzięki wypisaniu przez czytelnika odpowiedniego rewersu, nie mogą być przenoszone do biblioteki podręcznej, tak więc należy oddzielić w swoim życiu dwa fundamentalne aspekty: jeden dotyczący lektury, drugi – sprawdzania.
7. Biblioteka ma zniechęcać do jednoczesnego czytania kilku książek, bo od tego można przecież dostać zeza.
8. Unikać wyposażenia biblioteki w jedną chociażby kopiarkę; jeśli jednak jakaś już się znajdzie, dostęp do niej ma być pracochłonny i kłopotliwy, cena wyższa niż w mieście, limity bardzo niskie, co najwyżej dwie, trzy stroniczki.
9. Bibliotekarz winien uważać czytelnika za wroga, nieroba (w przeciwnym razie byłby bowiem w pracy), za potencjalnego złodzieja.
10. Dział informacji winien być nieosiągalny.
11. Należy zniechęcać do wypożyczania.
12. Wypożyczanie międzybiblioteczne winno być maksymalnie utrudnione, a w każdym razie wymagać całych miesięcy czekania. Najlepiej jednak zadbać o to, żeby zapoznanie się ze stanem posiadania innych bibliotek było niemożliwe.
13. W konsekwencji tego wszystkiego kradzież książek winna być ułatwiona.
14. Godziny otwarcia biblioteki winny dokładnie pokrywać się z godzinami pracy, przedyskutowanymi wcześniej z przedstawicielami związków zawodowych; biblioteka ma być poza tym zaryglowana na cztery spusty w soboty, niedziele oraz w porze obiadowej.
15. Największym wrogiem biblioteki jest pilny student; najlepszym przyjacielem – Don Ferrante, człowiek, który ma własną bibliotekę, nie musi więc chodzić do biblioteki publicznej, której zapisuje jednak swój księgozbiór.
16. Winno być całkowicie niemożliwe zjedzenie czegokolwiek w obrębie biblioteki; w żadnym razie nie może być mowy o posilaniu się poza biblioteką, jeśli nie zwróci się wszystkich książek, z których się korzysta, tak by po wypiciu kawy trzeba było zamówić je od nowa.
17. Nie dopuszczać do odzyskania następnego dnia czytanej książki.
18. Niemożliwe winno być uzyskanie informacji, kto wypożyczył brakującą książkę.
19. Jeśli się tylko uda – żadnych ubikacji.
20. W sytuacji idealnej czytelnika powinien obowiązywać zakaz wstępu do biblioteki; zakładając jednak, że do niej wtargnął, nadużywając w małostkowy i mało sympatyczny sposób swobód przyznanych mu wprawdzie przez Wielką Rewolucję, lecz nie przyswojonych jeszcze przez zbiorową wrażliwość, w żadnym razie nie może, i nigdy nie będzie mógł mieć dostępu do półek z książkami – jeśli pominie się prawo do pospiesznego przemknięcia przez bibliotekę podręczną.

UWAGA DODATKOWA. Cały personel winien być dotknięty ułomnościami fizycznymi, albowiem obowiązkiem społeczeństwa jest zapewnienie pracy obywatelom niepełnosprawnym (bada się obecnie możliwość objęcia tą zasadą także straży pożarnej). Idealnym bibliotekarzem byłby ktoś chromy, gdyż dzięki temu uzyskuje się wydłużenie czasu potrzebnego na zejście do podziemi i powrót. Jeśli chodzi o te osoby z personelu, które wspinają się po drabinie do półek znajdujących się na wysokości ośmiu metrów,winny zamiast ręki mieć protezę z hakiem, a to ze względów bezpieczeństwa. Personel całkowicie pozbawiony kończyn górnych nosi książki w zębach (panuje tendencja, żeby nie udostępniać tomów o formacie większym niż ósemkowy).


W naszej bibliotece dostępne są następujące książki autorstwa Umberto Eco: 

1. Baudolino . - Warszawa: Noir sur Blanc, 2001 (sygn. 37031/B, 44196/B). 
2. Cmentarz w Pradze . - Warszawa: Oficyna Literacka Noir sur Blanc, 2011 (sygn. 42335/B). 
3. Diariusz najmniejszy . - Kraków : Znak, 1995 (sygn. 29593). 
4. Drugie zapiski na pudełku od zapałek . - Poznań : Historia i Sztuka, 1994 (sygn. 29599). 
5. Historia brzydoty . - Poznań: Dom Wydaw. REBIS, 2007 (sygn. 39952/czyt.). 
6. Historia piękna . - Poznań: Dom Wydaw. REBIS, 2005 (sygn. 38857). 
7. Imię róży . - Warszawa: PIW, 1987 (sygn. 24592/B). 
8. Imię róży . - Wyd. 2 . - Warszawa: PIW, 1988 (sygn. 25073/B). 
9. Imię róży . - Wyd. 5 . - Warszawa: PIW, 1993 (sygn. 44197/B). 
10. Jak napisać pracę dyplomową : poradnik dla humanistów . - Warszawa: Wydaw. Uniwersytetu Warszawskiego, cop. 2007 (sygn. 40083). 
11. O bibliotece . - Warszawa: Świat Książki, 2007 (sygn. 39537). 
12. Szaleństwo katalogowania . - Poznań: Dom wydawniczy "Rebis", 2009 (sygn. 43177/czyt.). 
13. Sześć przechadzek po lesie fikcji . - Kraków: ZNAK, 1995 (sygn. 29933). 
14. Sztuka i piękno w średniowieczu . - Kraków: Znak, 1994 (sygn. 29400). 
15. Tajemniczy płomień królowej Loany: powieść ilustrowana . - Warszawa: Noir Sur Blanc, 2005 (sygn. 38449/B). 
16. Temat na pierwszą stronę . - Warszawa: Oficyna Literacka Noir sur Blanc, cop. 2015 (sygn. 44053/B). 
17. Trzecie zapiski na pudełku od zapałek 1994-1996 . - Poznań: Historia i Sztuka, 1997 (sygn. 31298). Wahadło Foucaulta . - Warszawa: PIW, 1993 (sygn. 28451/B). 
18. Wyspa dnia poprzedniego . - Warszawa: PIW, 1995 (sygn. 30412/B). 
19. Wyznania młodego pisarza . - Warszawa: Świat Książki Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, 2011 (sygn. 42381). 
20. Zapiski na pudełku od zapałek . - Poznań: Historia i Sztuka, 1993 (sygn. 28450). 

Publikacje poświęcone Umberto Eco: 

1. Badowska A.: W labiryncie "Imienia róży" Umberta Eco. "Warsztaty Polonistyczne" 2001, nr 1, s. 55-59. 
2. Cyran M.: Umberta Eco "Temat na pierwszą stronę", czyli wielka mistyfikacja. "Język Polski w Liceum" 2015/2016, nr 2, s. 94-99.

Po cóż byłoby żyć, gdyby wszystko było takie, jakim się jawi?
("Wahadło Foucaulta")

Zaproszenie na XII Forum Bibliotekarzy Województwa Śląskiego

Serdecznie zapraszamy bibliotekarzy, nauczycieli oraz wszystkich zainteresowanych na XII Forum Bibliotekarzy Województwa Śląskiego "Biblioteka przestrzenią do działania", które odbędzie się 18 marca 2016 w godz. 9.00-15.00 w Miejskim Ośrodku Kultury w Zabrzu przy ul. 3-go maja 91A.

 

Pełna informacja oraz program TUTAJ.

Józef Andrzej Gierowski - w 10-tą rocznicę śmierci

Józef Andrzej Gierowski (ur. 19 marca 1922 w Częstochowie, zm. 17 lutego 2006 w Krakowie) – polski historyk, profesor, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

W latach II wojny światowej żołnierz Związku Walki Zbrojnej, następnie Armii Krajowej. Studia ukończył w 1946. W tym samym roku rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Wrocławskim zostając równocześnie członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego. Stopień doktora uzyskał w 1947, stopień profesora nadzwyczajnego w 1958, a profesorem zwyczajnym został w 1970.

Działał w Polskiej Akademii Nauk, w latach 1953–1968 był kierownikiem Instytutu Historii PAN w Krakowie, a następnie w latach 1977–1981 kierował Zakładem Historii Śląska PAN.

W 1965 przeniósł się do Krakowa na Uniwersytet Jagielloński, obejmując kierownictwo Katedry Historii Polski XVI–XVIII wieku. Kierował następnie Zakładem Historii Nowożytnej Powszechnej. W latach 1967–1972 był dyrektorem Instytutu Historii UJ. W 1981 został wybrany w pierwszych od dziesięcioleci demokratycznych wyborach rektorem UJ. Uniwersytetem jako rektor kierował do 1987.
Jako rektor i poseł na Sejm w latach 1985–1989 prof. Józef Andrzej Gierowski walczył o jak najszerszą autonomię szkół wyższych. W latach 1986–1989 był również członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa oraz Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W 1986 założył na UJ pierwszy w Polsce Międzywydziałowy Zakład Historii i Kultury Żydów w Polsce podniesiony później do rangi Katedry Judaistyki.

Odznaczony, m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1976), Krzyżem Komandorskim (Commendatore) Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1986), Krzyżem Armii Krajowej (1994), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999) oraz nagrodą Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa (grudzień 2005).
Doktoraty honoris causa:
- 1983 został doktorem honoris causa Uppsala Universitet (Szwecja),
- 18 maja 1986 został doktorem honoris causa University of Connecticut (USA),
- 8 maja 1992 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (Polska),
- w 1987 po 50 latach od uzyskania tytułu doktora Uniwersytet Jagielloński odnowił mu jego doktorat, co jest równoznaczne z nadaniem doktoratu honoris causa.

Profesor Józef Andrzej Gierowski jest autorem 380 prac naukowych i publikacji, w tym kilku książek o charakterze monograficznym:
- "Między saskim absolutyzmem, a złotą wolnością",
- "Sejmik Generalny Księstwa Mazowieckiego",
- "Dzieje Wrocławia 1618–1741",
- "Traktat przyjaźni Polski z Francja w 1714 r.",
- "W cieniu Ligi Północnej",
- "Historia Włoch",
- "Rzeczpospolita w dobie złotej wolności (1648–1763)" - 5 tom Wielkiej Historii Polski (wydanie 10 tomowe),
- "Historia Polski" t. II 1505–1764 i t. III 1764–1864.

W naszej bibliotece dostępne są następujące pozycje Józefa Andrzeja Gierowskiego:
Dzieje kultury politycznej w Polsce. - Warszawa : PWN, 1977 (sygn. 14126),
Historia dla klasy II LO [podręcznik]. - Wyd. 13. - Warszawa : WSiP, 1984 (sygn 284br/P),
Historia dla klasy III LO: część 1 [podręcznik]. - Wyd. 13. - Warszawa : WSiP, 1984 (sygn. 296br/P),
Historia Polski 1492-1864. - Warszawa : PWN, 1967 (sygn. 7384),
Historia Polski 1492-1864. - Wyd. 3. - Warszawa : PWN, 1972 (sygn. 9784),
Historia Polski 1505-1764. - Wyd. 4. - Warszawa : PWN, 1982 (sygn. 20412),
Historia Polski 1764-1864. - Wyd. 4. - Warszawa : PWN, 1982 (sygn. 20413).

Anna German - 80-ta rocznica urodzin

Dziś mija 80-ta rocznica urodzin Anny German - polskiej piosenkarki i kompozytorki.

(źródło fotografii: polskieradio.pl)

Anna German, od 1972 r. Anna Wiktoria German-Tucholska (ur. 14 lutego 1936 w Urgenczu, Uzbecka SRR (ZSRR), zm. 25/26 sierpnia 1982 w Warszawie) – polska piosenkarka i kompozytorka, aktorka, z wykształcenia geolog. Śpiewała w siedmiu językach: po polsku oraz rosyjsku, a także w języku niemieckim, włoskim, hiszpańskim, angielskim oraz łacińskim.

Laureatka festiwali m.in. w Monte Carlo, Wiesbaden, Bratysławie, San Remo, Neapolu, Viareggio, Cannes, Ostendzie, Sopocie, Opolu, Kołobrzegu, Zielonej Górze. Była pierwszą Polką, która wystąpiła w San Remo. Dwukrotnie uznana za najpopularniejszą polską piosenkarkę wśród Polonii amerykańskiej (1966, 1969). Zdobywczyni złotej płyty za longplay "Człowieczy los" nagrany w 1970 roku.

Występowała w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii, Francji, Portugalii, Włoszech, na Węgrzech, w Mongolii, NRD, RFN, CSRS oraz ZSRR. Wydała płyty w języku polskim, rosyjskim i włoskim.

W naszej bibliotece dostępne są następujące publikacje dotyczące życia i twórczości Anny German:

1. Cofałka J.: Śląskie epizody Anny German / "Śląsk" 2013, nr 4, s. 18.
2. German A.: Wróć do Sorrento?...: moja historia. Warszawa : Instytut Wydawniczy Latarnik im. Zygmunta Kałużyńskiego, 2012. (sygn. 43784)
3. Pryzwan M.: Anna German o sobie. Warszawa: Wydawnictwo MG, cop. 2012. (sygn. 43900)
4. Pryzwan M.: Tańcząca Eurydyka : Anna German we wspomnieniach. Warszawa : Wydawnictwo Marginesy, 2013. (sygn. 43784)

Dyskografia Anny German.

Frank Herbert

12 lutego mija 30-sta rocznica śmierci Franka Herberta - amerykańskiego pisarza science-fiction, znanego głównie z kultowej serii powieści "Diuna".

Twórczość Herberta określana jest jako hard science fiction i łączy
zagadnienia z zakresu ekologii, filozofii, teologii, psychologii i ekonomii. Herbert koncentruje się na naturze człowieka, na jego możliwościach i niebezpieczeństwach, które mu grożą ze strony wymykającej się spod kontroli techniki, systemów totalitarnych i narkotyków zmieniających stan świadomości. Inspirowały go religie: buddyzm, którego był wyznawcą,
a także islam. Pisarstwo Herberta bardziej skupia się na przyszłości samego człowieka niż tworzonych przez niego technologii.


Pisarz ukończył biologię na Uniwersytecie w Seattle. Podczas drugiej wojny światowej służył w amerykańskiej marynarce wojennej. Po wojnie pracował m.in. jako operator telewizyjny, fotograf, komentator radiowy, reporter i redaktor gazet, był również poławiaczem małży i degustatorem win.

Saga "Diuna" obejmuje:
Diuna (Dune, 1965);
Mesjasz Diuny (Dune Messiah, 1969);
Dzieci Diuny (Children of Dune, 1976);
Bóg Imperator Diuny (w innym wydaniu Bóg Cesarz Diuny; God Emperor of Dune, 1981);
Heretycy Diuny (Heretics of Dune, 1983);
Diuna: Kapitularz (w innym wydaniu Kapituła Diuną, Chapterhouse: Dune, 1985).


Śmierć Herberta przerwała cykl, jednak autor pozostawił ogromną ilość materiałów; kontynuację pracy nad sagą zdecydował się syn Herberta, Brian Herbert, który wspólnie z Kevinem J. Andersonem napisał już kilkanaście kolejnych powieści z tej serii.

W oparciu o wątki powieści powstał film – Diuna, nakręcony w 1984 przez Davida Lyncha, dwa miniseriale telewizyjne (na podstawie pierwszego tomu cyklu – Frank Herbert's Dune oraz na podstawie drugiego i trzeciego tomu – Frank Herbert's Children of Dune), a także kilka gier komputerowych (jak Dune, Dune II, Dune 2000, Emperor: Battle for Dune), z czego najważniejszą był uważany za pierwszy w historii gier RTS – Dune II wydany przez firmę Westwood Studios.

Inne znane powieści Franka Herberta:
Zielony mózg (The Green Brain, 1965);
Oczy Heisenberga (The Eyes of Heisenberg, 1966);
Władcy niebios (The Heaven Makers, 1968);
Ubiczowana gwiazda (inny polski tytuł: Gwiazda Chłosty) (Whipping Star, 1970);
Twórcy bogów (The Godmakers, 1972);
Epizod z Jezusem (The Jesus Incident, 1979);
Efekt Łazarza (The Lazarus Effect, 1983), wraz z Billem Ransomem.

W naszej bibliotece można wypożyczyć pierwszą powieść z cyklu "Diuna" (Warszawa: Iskry, 1985; sygn. 23307/1-2/B).

Seweryna Szmaglewska - setna rocznica urodzin.

Dziś przypada setna rocznica urodzin Seweryny Szmaglewskiej - polskiej pisarki, prozatorki oraz autorki literatury dziecięcej.

Seweryna Szmaglewska (ur. 11 lutego 1916 w Przygłowie koło Piotrkowa Trybunalskiego, zm. 7 lipca 1992 w Warszawie) kształciła się w warszawskim Studium Społeczno-Oświatowym Wolnej Wszechnicy Polskiej, potem studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz w Łodzi. W latach 1942–1945 była więziona w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. 18 stycznia 1945 podjęła udaną próbę ucieczki z Marszu Śmierci. Ukryła się w gospodarstwie Dolników w Boryni (dziś część Jastrzębia Zdroju).
Po II wojnie światowej mieszkała w Łodzi, a potem w Warszawie. Zeznawała podczas procesów norymberskich. Wieloletnia wiceprezes Rady Naczelnej ZBoWiD oraz członkini Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa.

Najważniejsze publikacje Szmaglewskiej:
Dymy nad Birkenau (lektura do szkoły średniej za czasów PRL), 1945;
Łączy nas gniew, 1955;
Prosta droga Łukasza, 1955;
Chleb i nadzieja, 1958;
Zapowiada się piękny dzień, 1960;
Czarne Stopy (dla młodzieży; lektura uzupełniająca do klasy 5. szkoły podstawowej), 1960;
Puste miejsce przy stole, 1963;
Więzienna krata: Antologia pamięci 1939-45 (opr.), 1964;
Krzyk wiatru, 1965;
Odcienie miłości, 1969;
Niewinni w Norymberdze, 1972;
Nowy ślad Czarnych Stóp, 1973;
Wilcza jagoda 1977;
Biała róża, 1983;
Dwoje smutnych ludzi, 1986.

W 1986, na podstawie jej książki o tematyce harcerskiej przygody pt. Czarne stopy, powstał film fabularny pod tym samym tytułem, w reżyserii Waldemara Podgórskiego.

W naszej bibliotece dostępna jest książka S. Szmaglewskiej pt. "Dymy nad Birkenau: (wspomnienia)" (Warszawa: Czytelnik, 1982) oraz zbiór opowiadań i wspomnień "Więzienna krata: antologia pamięci 1939-1945" (Warszawa: KIW, 1964) w wyborze i ze wstępem Szmaglewskiej.

Dzień Bezpiecznego Internetu

Dziś obchodzony jest Dzień Bezpiecznego Internetu pod hasłem "Lepszy Internet zależy od Ciebie".

W naszej bibliotece można znaleźć dużo materiałów związanych z tym zagadnieniem - pozycje książkowe, fragmenty wydawnictw zwartych oraz artykuły z czasopism. Wiele jest publikacji praktycznych - np. scenariuszy zajęć o uzależnieniach od internetu, komputera oraz o zagrożeniach czyhających na młodego użytkownika w cyberprzestrzeni.

Pod tym linkiem - "INTERNET" - można pobrać zestawienie bibliograficzne na temat wpływu internetu na dziecko oraz o zagrożeniach związanych z korzystaniem z komputera.

Warsztaty "Literatura biblioterapeutyczna na zastępstwa, zajęcia świetlicowe i "godziny karciane"

Zapraszamy na warsztaty "Literatura biblioterapeutyczna na zastępstwa, zajęcia świetlicowe i "godziny karciane", które odbędą się 11 lutego (grupa 1) oraz 3 marca (grupa 2) o godzinie 16.00.