poniedziałek, 14 marca 2016

Krzysztof Kieślowski

13 marca mija 20-sta rocznica śmierci Krzysztofa Kieślowskiego - wybitnego polskiego reżysera i scenarzysty filmowego.

W naszej bibliotece można wypożyczyć następujące filmy Krzysztofa Kieślowskiego:

1. Amator (1979) 
(sygn. 776av)
Filip (Jerzy Stuhr) jest zaopatrzeniowcem w zakładzie przemysłowym gdzieś na peryferiach Krakowa. Kupuje amatorską kamerę filmową (Kwarc-2), aby nakręcić narodziny i rozwój córki. Otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji dwudziestopięciolecia istnienia przedsiębiorstwa, w którym pracuje. Jego film odnosi sukces, Filip angażuje się bez reszty w kręcenie kolejnych amatorskich filmów. Rozwój artystyczny Filipa nie idzie jednak w parze ze szczęściem rodzinnym.
Jeden z najwybitniejszych filmów, zaliczonych do tzw. kina moralnego niepokoju. 

2. Gadające głowy (1980)
(sygn. 781av)
Kieślowski w 1979 roku przeprowadził swoistą sondę socjologiczną polegającą na zrobieniu wywiadów z setkami Polaków. Podczas wywiadów Kieślowski zadawał cztery pytania:
- w którym roku się urodziłeś?
- kim ty jesteś?
- co jest dla ciebie najważniejsze?
- czego byś chciał (czego oczekujesz od przyszłości)?
Z zarejestrowanych materiałów wybrał 44 osoby, które uporządkował chronologicznie od niemowlaka do stuletniej staruszki. W ten sposób powstał 14-minutowy, zbiorowy portret Polaków.

3. Siedem kobiet w różnym wieku (1978) 
(sygn. 763av)
Krótkometrażowy film dokumentalny, składający się z sekwencji, które przyporządkowane są kolejnym dniom tygodnia, rozpoczynając od czwartku, a kończąc na środzie. Każdego dnia widz obserwuje sceny z życia innej kobiety związanej z baletem. Kamera przedstawia zawsze większą grupę tancerek, lecz koncentruje się na tej, którą Kieślowski wybrał na bohaterkę dnia.

4. Urząd (1966)
(sygn. 764av)
Studencka etiuda dokumentalna. Debiut dokumentalny reżysera jest obserwacją pracowników i interesantów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Film jest krytycznym spojrzeniem na biurokrację, panującą w państwowych urzędach w czasach PRL-u.

5. Z punktu widzenia nocnego portiera (1977)
(sygn. 757av)
Krótkometrażowy film dokumentalny, przedstawiający portret fabrycznego strażnika, człowieka o fanatycznym stosunku do dyscypliny; dokument miał w zamierzeniu reżysera pokazać, jak ustrój komunistyczny może ukształtować obywatela na bezwzględną i absolutnie posłuszną jednostkę, ślepo dążącą do wyznaczanych przez ideologię celów.
  
Krzysztof Kieślowski (ur. 27.06.1941, zm. 13.03.1996) był synem urzędniczki i inżyniera budownictwa. Uczęszczał do szkoły pożarnictwa we Wrocławiu. W 1957-62 był uczniem Liceum Technik Teatralnych. Przez rok pracował jako garderobiany m. in. Tadeusza Łomnickiego, Edwarda Dziewońskiego, Aleksandra Bardiniego, Zbigniewa Zapasiewicza w warszawskim Teatrze Współczesnym. W 1964 dostał się (za trzecim razem) na Wydział Reżyserii w PWSTiF w Łodzi. Debiutował w telewizji filmem dokumentalnym "Zdjęcie" (1969). Przez pewien czas pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych.

Krzysztof Kieślowski zadebiutował w 1966 roku dwiema etiudami szkolnymi: "Tramwajem" opowiadającym o młodzieńcu goniącym tytułowy pojazd, zrealizowanym przy opiece pedagogicznej Wandy Jakubowskiej, oraz dokumentalnym "Urzędem" będącym satyrą na panującą w urzędach biurokrację, nad którym opiekę sprawował Kazimierz Karabasz. W 1967 roku wyreżyserował "Koncert życzeń" o zakładowej wycieczce za miasto, natomiast w 1968 roku – film dokumentalny "Zdjęcie". W 1969 roku ukazała się jego praca dyplomowa pod tytułem "Z miasta Łodzi", przedstawiająca życie codzienne mieszkańców Łodzi.

Jego wczesna twórczość fabularna, utożsamiana z kinem moralnego niepokoju, stanowiła paradokumentalne filmy ukazujące rzeczywistość ówczesnej Polski (Personel, Blizna, Amator, Przypadek). Potem zwrócił się ku motywom metafizycznym, tworząc filmy psychologiczne podejmujące tematy moralne i egzystencjalne (telewizyjny cykl filmowy Dekalog, Podwójne życie Weroniki, trylogia Trzy kolory). Zmianie podlegała także estetyka: wczesna faza twórczości Kieślowskiego charakteryzowała się ascetyczną, naśladującą dokument formą, natomiast późna – wyrafinowanymi zabiegami wizualnymi.

Reżyser był wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość, między innymi Europejską Nagrodą Filmową „Felix” oraz Złotym Lwem w Wenecji.


Źródła:
https://pl.wikipedia.org
http://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=113608

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz